Dokument ten pojawia się nie tylko w przypadku banku lub firmy z branży usług finansowych. Umowa pożyczki dotyczy także osób fizycznych. Musi ona zawierać pewne informacje, dzięki którym w przejrzysty i jasny sposób zostaną określone prawa i obowiązki obu stron.
Umowa pożyczki – czym jest?
Przede wszystkim jest to dokument, którego zapisy są regulowane przez kodeks cywilny. I to on jest jego podstawą prawną. To właśnie w Kodeksie cywilnym znalazł się w 2016 roku zapis, który wprowadza warunek zawarcia umowy pisemnej w momencie, gdy pożyczka wynosi co najmniej tysiąc złotych. Umowa pożyczki ma w sobie– jak zostało wspomniane – konkretne zapisy. Dzięki nim między innymi chronione są interesy pożyczkobiorcy i pożyczkodawcy
Co powinna zawierać umowy pożyczki?
Zaczniemy od dość ważnej kwestii. Zawsze należy czytać umowę do ostatniej kropki. Niezależnie od tego z kim zostaje ona zawarta.
Umowa pożyczki zawiera:
- Opisanie stron – dane osobowe, adres zameldowania, numery i serię dowodów osobistych, dodatkowe informacje.
- Datę i miejsce podpisanie dokumentu.
- Cel umowy – wyszczególnienie kwoty i waluty.
- Termin i harmonogram spłat – istotne, aby w zapisach była podana ostateczna data zakończenia pożyczki. Jeśli została ona podzielona na raty, to w umowie musi znaleźć dzień w którym kolejna transza musi być zwrócona.
- Oprocentowanie – jeden z najważniejszych elementów umowy z punktu widzenia pożyczkobiorcy. Pozornie atrakcyjna oferta właśnie przez ten aspekt może znacząco podnieść kwotę, jaką trzeba będzie oddać.
- Sposób zmiany umowy – jeden z nałożonych przez polskie prawodawstwo warunków, który musi się znaleźć w takim dokumencie. Określa on w jaki sposób obie strony umowy mogą wprowadzić zmiany w umowie. Co istotne – zawsze te ostatnie są obustronne.
- Podpisy – to w zasadzie najważniejszy element umowy. Podpisane dokumentu jest jednoznaczne ze zgodą na wszystkie zapisy w nim zawarte i nadanie im mocy prawnej.
To najważniejsze zapisy umowy o pożyczkę, ale nie wszystkie. W takim dokumencie mogą się jeszcze znaleźć między innymi: określenie sądu, który w przypadku ewentualnych roszczeń, będzie rozstrzygał spór, jak również przywołania przepisów kodeksu cywilnego.
Umowa pożyczki w rodzinie a umowa prywatna
Czym różnie się te dwie opcję? Na początek umowa pożyczki prywatnej. Może być ona zawarta przez osoby fizyczne nieposiadające osobowości prawnej. Szczegóły dotyczącego tego ostatniego aspektu można znaleźć w artykule 31 kodeksu cywilnego. Jeśli umowę zawierają osoby prywatne, dokument nie musi być tak skomplikowany i rozbudowany, jak w przypadku banku lub instytucji finansowej.
Natomiast muszą się w nim znaleźć pewne informacje. To między innymi dane osobowe, określenie kwoty pożyczki i sposób oraz termin spłaty. Rozwiązaniem, które warto rozważyć przed spisaniem takiej umowy, jest konsultacja prawna. Szczególnie w sytuacji, gdy żadna ze stron nie posiada odpowiedniej wiedzy. Warto to zrobić nawet, jeśli korzystacie z gotowego wzoru umowy o pożyczkę.
Umowa pożyczki w rodzinie
Jak to wygląda w sytuacji, gdy jedną ze stron jest ktoś z rodziny? Niezależnie od tego czy to osoba bliska czy rzadko widywany kuzyn. Taki typ umowy również jest określony w kodeksie cywilnym. Co ważne – nie ma zapisu mówiącego jaki jest maksymalny pułap pożyczki. To dobra alternatywa dla osób, której potrzebują szybko dużej gotówki, ale nie posiadają zdolności kredytowej. Lub ich dotychczasowa historia pożyczek (można się z nią zapoznać w raporcie BIK) nie daje szans na podpisanie umowy z bankiem.
Taki dokument powinna zawierać kilka ważnych zapisów. Podobnie jak w przypadku wyżej opisanych umów muszą się w niej znaleźć dane osobowe. W tym imię, nazwisko i adres zameldowania. Forma i kwota pożyczki – to kolejny istotny zapis. Taka umowa zawiera również czas jej trwania i sposób spłaty. Może się znaleźć zapis dotyczący ratalnej formy oddawania pożyczki. Całość wieńczą podpisy stron.
Na koniec jeszcze dwie bardzo ważne kwestie. W umowie pożyczki w rodzinie musi znaleźć się stopień pokrewieństwa między pożyczkobiorcą i pożyczkodawcą. To jedna sprawa. Po drugie ten typ umowy, podobnie jak opisany wyżej – prywatny – jest obarczony podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jego uiszczenie leży po stronie osoby, która jest pożyczkodawcą.