Kredyt lombardowy – na czym to polega?

Kredyt lombardowy – definicja

Każdy kredyt, który jest udzielany przez banki stanowi zobowiązanie po stronie klienta. Zgodnie z artykułem 69 prawa bankowego, kredyt to określona kwota pieniędzy, którą instytucja finansowa oddaje do dyspozycji kredytobiorcy na ustalony wcześniej cel. Obowiązkiem dłużnika jest spłata zobowiązania na warunkach określonych w umowie kredytu wraz z odsetkami. 

Kredyt lombardowy różni się od zwykłego kredytu, ponieważ wymaga specjalnego zabezpieczenia. Może być udzielany przez bank pod zastaw różnych ruchomości:

• wartościowych przedmiotów,
• praw majątkowych,
• cennych dzieł sztuki,
• metali szlachetnych,
• papierów wartościowych – np. akcji lub obligacji,
• biżuterii.

Po oszacowaniu wartości rynkowej zastawionych przedmiotów, bank określa maksymalną kwotę kredytu lombardowego, jakiej może udzielić. Może ona wynosić kilkadziesiąt procent wartości zabezpieczenia. Zazwyczaj jest to od 20 – 80% wartości zastawu, najczęściej połowę jego ceny rynkowej. 

Oddając zastaw, kredytobiorca oddaje bankowi majątek o znacznej wartości W przypadku niewywiązania się dłużnika z warunków umowy o kredyt, wspomniane wyżej ruchomości ulegają przepadkowi na rzecz banku. 

Kredyt redyskontowy a lombardowy – najważniejsze różnice i podobieństwa

Najbardziej zbliżoną formę do zobowiązania lombardowego ma kredyt redyskontowy. Ten ostatni jest udzielany bankom komercyjnym przez Narodowy Bank Polski. Wygląda to w następujący sposób:

• bank centralny (NBP) skupuje weksle przed terminem ich zapadalności,
• banki komercyjne otrzymują gotówkę, dzięki czemu mają większą płynność finansową. Mogą w ten sposób zwiększać bazę do udzielania kredytów,
• w zamian za udzielenie kredytu, bank centralny pobiera odsetki, czyli dyskontuje kredyt. 

Jednocześnie NBP nie może udzielać kredytu bankom po dowolnym kursie. Robi to zgodnie z wartością stopy redyskontowej, ogłaszanej przez Radę Polityki Pieniężnej i prezesa NPB.

Tak samo jak kredyt lombardowy, zobowiązanie redyskontowe wymaga pewnego zabezpieczenia. Są nim weksle banków komercyjnych. Produkt jest przeznaczony jedynie dla podmiotów, które prowadzą działalność zgodnie z przepisami prawa bankowego. W przeciwieństwie do niego, kredyty lombardowe są dostępne dla przedsiębiorstw i instytucji, które mogą przedstawić odpowiednie zabezpieczenie. 

Jedynym wyjątkiem od tej reguły jest kredyt lombardowy NBP, który jest udzielany przez bank centralny instytucjom finansowym. Jest to rozwiązanie, po które banki komercyjne sięgają, gdy mają niedobory finansowe, wynikające z błędnej kalkulacji zobowiązań wobec innych partnerów lub mają chwilowe problemy z płynnością.

Na jaki okres udzielany jest kredyt lombardowy?

Pod względem długości okresu, na jaki bank udziela kredytu lombardowego, to bardzo przypomina on popularne chwilówki. Czas spłaty tego zobowiązanie zazwyczaj nie przekracza kilku miesięcy. W przypadku kredytu lombardowego NBP dla banków komercyjnych ten okres wynosi od tygodnia do maksymalnie 3 miesięcy. Po tym okresie, jeśli podmiot udzielający kredytu nie otrzyma spłaty, staje się wyłącznym właścicielem jego zabezpieczenia i może od tej pory sprzedać zastaw. 

Krótki termin działania kredytu lombardowego może być dobrym rozwiązaniem problemu finansowania dla firm, które potrzebują pieniędzy na rozwój. Mogą w ten sposób finansować różne projekty inwestycyjne, pozostawiając w swoich rękach cenne aktywa. 

Jakie są warunki udzielania kredytu lombardowego?

Jednym z parametrów, który najlepiej określa koszt kredytu lub pożyczki jest oprocentowane, często wyrażane za pomocą skrótu RRSO. Jest to rzeczywista roczna stopa oprocentowania, przedstawiająca pełny, a nie ukryty koszt udzielenia kredytu. 

W przypadku kredytu lombardowego ta wartość jest uzależniona od samego zobowiązania i jest ustalana na podstawie stopy referencyjnej NBP. Ta ostatnia jest stosowana przede wszystkim do określania minimalnej ceny transakcji kupna i sprzedaży papierów wartościowych przez bank centralny. Jej wysokość wpływa na poziom wskaźnika WIBOR, a co za tym idzie na koszt zaciągania kredytów hipotecznych.

Udzielający kredytów lombardowych, poza oprocentowaniem, naliczają kredytobiorcom różne opłaty oraz marżę, która stanowi zysk banku. Jest to jedna ze składowych odsetek, jakie pobiera bank od każdego kredytu. Drugą składową jest stopa bazowa, która jest ustalana przez rynek. To ona jest podstawą oprocentowania każdego kredytu w ofercie instytucji finansowej. Marża jest pobierana wraz z każdą ratą, dlatego kredytobiorca, który chce skorzystać z zobowiązania bez prowizji powinien sprawdzić opłacalność takiego rozwiązania.